کامران و مونا تا مرز طلاق پيش رفته بودند. از ازدواج آنها 12 سال مي گذشت ولي متاسفانه به جايي رسيده بودند که به هيچ وجه نمي توانستند با هم ارتباط برقرار کنند و در صورت هر گونه گفتگويي کار آنها به جر و بحث و دعوا کشيده مي شد. اين مرحله دقيقاً همان جايي است که روانشناسان آنرا به عنوان جدايي عاطفي نام نهاده اند. آنها به راحتي براي روزها با هم صحبت نمي کردند و هيچ کاري هم به کار هم نداشتند.

هر يک از آنها به گوشه خلوت خود پناه مي برد و از درون احساس تنهايي ميکرد، اما متاسفانه شيوه هاي ارتباطي آنها ضعيف بود و به هيچ وجه قادر نبودند که احساسات معنوي خود را به يکديگر انتقال دهند. مي توان گفت که آنها اصطلاحاً درگير يک "جنگ سرد" شده بودند و هر يک از طرفين منتظر بود تا طرف ديگر اولين حرکت را انجام دهد و يخ هاي موجود را بشکند.

اين زوج هم مانند خيلي از زوج هاي ديگر توانايي رفع و جبران آسيب هايي را در طي يک درگيري به هم وارد مي ساختند را نداشتند.

 بر اساس تحقيقاتي که در زمنيه ازدواج و خانواده صورت پذيرفته است، پژوهشگران به اين نتيجه دست پيدا کرده اند که دعوا و جر و بحث در هرخانواده اي وجود دارد، اما نکته اي که ميان زوج هاي موفق و نا موفق تفاوت ايجاد ميکند ، توانايي جبران آسيب هايي است که در طي دعواهاي خانوادگي به يکديگر وارد مي آورند.

هر دو طرف بايد اين توانايي را داشته باشند که اشتباهات خود را جبران کنند و اگر کار نادرستي انجام داده باشند، عذر خواهي کرده و اصطلاحاً از دل همسر خود در بياورند. به هر حال انسان ها جايز الخطا هستند و اين امکان وجود دارد که در روابط خود به دلايل مختلف دچار اشتباهاتي شوند. ممکن است روز بدي را سپري کرده باشند، تحت فشار و استرس بي سابقه اي قرار گرفته باشند، و يا دچار سوء تفاهم شده و قضاوت نادرستي داشته باشند 

 به جاي اينکه از نظر عاطفي ارتباط خود را با طرف مقابل قطع کنيد و همچنان عصباني باقي بمانيد، اگر احساس مي کنيد که تا حدي مقصر هستيد، سعي کنيد اشتباه خود را جبران نماييد.

و اگر هم فردي هستيد که مورد آسيب و لطمه قرار گرفته ايد، بايد سعي کنيد راهي را پيدا کنيد که بتوانيد عذر طرف مقابل را قبول کرده و از خطاي آنها گذشت کنيد. بايد متوجه شويد که قصد طرف مقابل صرفاً بهبود شرايط است

1- عذر خواهي کنيد

عذر خواهي صادقانه و صميمانه معجزه مي کند. به ويژه اگر جزء افرادي باشيد که معمولاً به سختي قبول مي کنند که اشتباه کرده اند.مي توانيد چيزهايي از اين قبيل بگوييد: متاسفم، عذر مي خواهم، کاري که انجام دادم واقعاً احمقانه بود، نمي دانم چه اتفاقي برايم افتاده بود.

2- عواطف خود را با او در ميان بگذاريد

صادق باشيد و احساساتي که باعث ايجاد عصبانيت در شما شده است را با طرف مقابل در ميان بگذاريد. از ترس ها، ناراحتي ها و ناامني هاي خود با او حرف بزنيد. زمانيکه شريک زندگيتان از احساسات درونيتان اطلاع پيدا کند، خيلي راحت تر ميتواند با شما ارتباط برقرار کند تا اينکه فقط شاهد عصبانيتتان باشد. در ميان گذاشتن چيزهايي که در قلب و ذهنتان مي گذرد، ميتواند اختلاف زيادي را در بهبود رابطه ايجاد کرده و نزديکي و صميمت بيشتري را ميان شما ايجاد کند.

 مي توانيد بگوييد: زمانيکه عصباني مي شوم واقعاً نگران دخترمان مي شوم. نميخواهم اذيتت کنم، فقط نمي دانم چرا يکمرتبه خونسردي خودم را از دست ميدهم.

 3- با نگرش همسرتان آشنا شويد

حتماً لازم نيست ديدگاههاي او را تمام و کمال بپذيريد، فقط کافي است از آنها اطلاع داشته باشيد تا در زمان بروز مشکل، با فشار و تعارض کمتري روبرو شويد. با اين کار همسرتان متوجه مي شود که به او اهميت مي دهيد و به حرف هايش گوش ميکنيد. با اين کار مي توانيد مشکلات را از ديدگاه آنها نيز تحليل و بررسي کرده و با آنها اظهار همدردي و همفکري کنيد.

مي توانيد بگوييد: متوجه مي شوم تو چه مي گويي، منظورت را گرفتم، من تا کنون به قضيه اينطوري نگاه نکرده بودم.

4- مسئوليت قسمتي از اشتباهاتتان را به گردن بگيريد

کمتر اتفاق مي افتد که در يک درگيري يکي از طرفين 100% مقصر باشد. همه جر و بحث ها مانند يک رقص دو نفره است که هر کدام از طرفين با حرکات متعدد در آن شرکت ميکنند. عدم توانايي در قبول مسئوليت، حقيقتاً فرو رفتن در لاک تدافعي است و هيچ مشکلي را حل نميکند. 

مي توانيد بگوييد: من نبايد يک چنين کاري را انجام مي دادم، من فکر مي کنم هر دو نفرمان مقصر هستيم و به جر و بحث ها دامن زديم، متوجه مي شوم که چرا يک چنين واکنشي نسبت به من نشان دادي.

5- به توافق برسيد

به جاي اينکه بياييد و در مورد اختلافات گذشته خود با هم بحث کنيد، بر روي مشکلي که به تازگي برايتان اتفاق افتاده تمرکز کنيد و سعي کنيد که آنرا حل نماييد. به عنوان مثال شايد شيوه هاي تربيتي شما دو نفر متفاوت باشد، اما بر روي اين مسئله که بايد فرزندان سالمي را تربيت کرده و تحويل جامعه دهيد با هم به توافق مي رسيد 

مي توانيد بگوييد: ما هدف مشترکي داريم، شايد بر روي تکنيک هاي به کار گرفته شده با هم توافق نداشته باشيم اما هر دو به دنبال يک نتيجه هستيم.

 6- قول بدهيد که رفتارتان را عوض مي کنید                                                                      

متاسفم اما اگر دائماً بخواهيد رفتارهاي زننده خود را تکرار کنيد، کار به جايي نميبريد. بايد رفتار خود را تغيير دهيد که طرف مقابل بتواند قبول کند که شما در شرف تغيير کردن هستيد.

چيزهايي از اين قبيل بگوييد: از اين به بعد قول مي دهم که نيم ساعت زودتر از خواب بلند شوم، اگر خواستم دير بيايم حتماً زنگ مي زنم و اطلاع مي دهم، از اين به بعد در ميهماني ها در خوردن نوشيدني زياده روي نمي کنم. 

منبع : سالنامه سلامت نسخه 3

نوشته شده توسط: نجمه نجف زاده كارشناس ارشد روانشناسي